Aan Spinoza

Het mooiste van het leven is,

alsof je dat nog niet wist,

de klank van zeven hemelsferen

die je willen leren,

groeien op je pad.

Als Spinoza vroeger zei:

het centrum van 't heelal zijn wij,

kun je heus wel vergeten

dat wij nu al alles weten.

Je blijft groeien op je pad.

Want, vanwaar de lieve planten,

die steeds weer aan alle kanten

uitschieten op de lege plekken

waar wij even niet op letten,

en die groeien op je pad.

Ook de vele soorten dieren,

die 't Heilig Boek versieren

en elkaar kunnen verslinden

wanneer ze geen voedsel vinden,

laten je groeien op je pad.

Als de natuur dan niet van ons is,

maar het een besluit van God is,

kun je beter maar bedenken

wie we dit allemaal later schenken,

om te groeien op je pad.

Ongewild kom je zo uit

bij alles wat je buiten sluit

waarmee je de wereld deelt,

ook als 't je een keer verveelt,

en helpt groeien op je pad.

Geef je ogen goed de kost,

weet dat liefde steeds verlost,

denk aan 't woordje 'mededogen'

en zie steeds de regenbogen

die je doen groeien op je pad.

© Frits Arink 22 januari 2009